فرق گذاشتن بین فرزندان عواقب سنگینی را به دنبال خواهد داشت طبق نظر روانشناسان اگر فرزند شما احساس کند که بین او و برادر و خواهرش فرق می گذارید قطعا در روند زندگی او اختلالی به وجود خواهد آمد. شاید برخی از بچه ها به خاطره حساسیت بیش از اندازه ای که دارند خیال می کنند که پدر و مادر بین آنها تبعیض قائل می شود شما باید با رفتار خود به آنها بفهمانید که فرقی نمی گذارید. در ادامه با ما همراه باشید. تا بیشتر در این خصوص بدانید.

منبع؛ سایت گلدون 

اشتباه دو سر باخت بعضی والدین

تبعیض باعث می شود که روان فرزند محروم از توجه، فشرده، آزرده و ناراحت شود و آن فرزند عزیز کرده، متکی به غیر، ضعیف النفس، زودرنج و لوس تربیت شود. در نتیجه این اشتباه، دو سر باخت است و برای هر دو فرزند، آسیب‌های روان شناسانه در پی خواهد داشت. فهرست آسیب‌های تبعیض گذاشتن بین فرزندان فقط به نکات ذکر شده محدود نمی‌شود. خشم، ناکامی، احساس سرخوردگی، طردشدگی، حقارت و اعتمادبه‌نفس کم به ترتیب از تاثیرات روانی تبعیض برای فرزند غیرمحبوب به شمار می‌رود، حال آن که توجه بیش از حد به یک فرزند موجب شکل‌گیری رفتارهای کمال‌گرایانه‌ و خودشیفته می‌شود. این دسته از فرزندان همواره دوست دارند در جامعه مورد توجه قرار گیرند اما زمانی که وارد جامعه می‌شوند همانند خانواده در آن جا محبوبیت ندارند. در این زمان است که مانند کودک نامحبوب دچار سرخوردگی می‌شوند و آسیب‌های اصلی را حس می‌کنند. همین رفتارها باعث می‌شود این فرزندان حتی در بزرگ سالی هم با یکدیگر روابط خواهرانه و برادرانه‌ای نداشته باشند.

   قربانی‌کردن سعادت و خوشبختی

به عنوان پدر و مادر نباید فراموش کنیم تبعیض عملی زننده و دردآور است که در چنین شرایطی فرد احساس می‌کند بدون در نظر گرفتن هیچ معیار و ملاکی از محبت دیگران محروم مانده است. تحقیقات بسیاری بیانگر آن است که برخی فراریان از محیط خانه جزو کسانی بوده‌اند که دچار رفتارهای تبعیض‌گونه شده اند بنابراین به جای این که برای موفقیت تلاش کنند تا به آن دست یابند، سعادت و خوشبختی خود را قربانی می کنند.

   هرگز این شرایط را به وجود نیاورید

اکنون که با آسیب‌های باورنکردنی و پُرشمار این تبعیض‌ها آشنا شدید که گاهی به اشتباه کم‌اهمیت جلوه می‌کنند، هرگز به فرزندان اجازه ندهید و شرایطی را به‌وجود نیاورید که تصور کنند شما فکر می‌کنید یکی از آن ها باهوش‌تر، بامزه‌تر، توانمندتر و از دیگری بهتر است. البته این مطلب به آن معنا نیست که وانمود کنید همه آن‌ها به طور مساوی خوب هستند چون این کار هم غیر واقعی و دروغین است اما نیازی هم نیست در باره هر توانایی آن‌ها را مقایسه کنید بلکه ضروری است استعدادها و توانایی‌های هر کدام را به خوبی بشناسید. به طور مثال به‌جای گفتن «تو از خواهر و برادرت در زمینه خاصی برتر هستی» از جمله «تو در این زمینه استعداد یا توانایی خوبی داری» بهره ببرید. به این صورت، هر یک از فرزندان احساس می‌کنند توانایی ویژه‌ای دارند که از سوی والدین دیده شده و مورد توجه قرار گرفته‌اند. توجه داشته باشید اعتماد به‌نفس فرزندان و احساس آن‌ها درباره نقش‌شان در خانواده به‌شدت به این موضوع وابسته است که بدانند در خانواده نقش موثری ایفا می‌کنند.

ناهنجاری های اخلاقی در پی تبعیض های غیرمنطقی والدین

گاهی والدین به دلایل منطقی یا غیرمنطقی بین فرزندان شان تبعیض قائل می شوند. اعمال تبعیض بین فرزندان موجب کاهش اعتماد به نفس، منزوی شدن و کینه ورزی در آنها می شود. بسیاری از هنجاری های دوران کودکی، نوجوانی و به خصوص جوانی، ریشه در تبعیض والدین نسبت به فرزندان شان دارد. به این صورت که هرچه تبعیض ها شدیدتر شود، ضربات و صدمات روحی منتقل شده به فرزند مهلک تر و جبران ناپذیرتر می شود و به جهت ظهور کینه و حسد در یک فرزند نسبت به فرزند دیگر، زمینه برای بروز خصوصیات نامطلوب اخلاقی و رفتاری او و حتی تنفر از خواهر یا برادر او را فرهم می کند. چه بسا ناهنجاری های رفتاری و اخلاقی که طی آن، نه تنها خود فرد بلکه خانواده و اجتماع هم آسیب می بیند.

مقایسه فرزندان با هم، ممنوع

یکی از اشکال شایع تبعیض بین فرزندان و والدین ناشی از مقایسه کودکان و نوجوانان چه در جمع خانواده و چه با اعضای همسن و سال فامیل است که منجر به بروز سرخوردگی می شود.

یعنی شکل ظاهری و هوش و استعداد کودکان گاه با هم مقایسه می شود و معمولا تعدادی از فرزندان متهم به کم هوشی و بی استعدادی می شوند و این زمینه ساز مشکلات جدی است که آینده فرزند را ممکن است تخریب کند.

یک روانشناس با تاکید بر لزوم رفتار یکسان و عادلانه والدین در برابر فرزندان و عدم تفاوت و فرق گذاشتن بین آنها، گفت: بعضا شاهد این امر هستیم که فرزندان یک خانواده در بزرگسالی خیلی مایل به ارتباط با یکدیگر نیستند و پس از فوت والدین نیز ارتباطات آنها به شدت کاهش پیدا می‌کند که از جمله علل این رفتار، ارتباط اشتباه و غلط والدین با فرزندان در دوران کودکی است که باعث شده حس کینه و انتقام تا بزرگسالی با فرزندان همراه باشد.