تنگه هرمز مهم‌ترین شاه‌راه ترانزیت دریایی نفت جهان است و تنها راه ورود به خلیج فارس و دسترسی دریایی به کشورهای منطقه محسوب می‌شود.

تنگه هرمز آبراهی بسیار مهم در جنوب ایران است و از مهم‌ترین مسیرهای تردد تجاری در جهان به شمار می‌رود. قرار داشتن بخش قابل‌توجهی از منابع نفت و گاز جهان در آب‌های خلیج فارس، اهمیت تنگه هرمز را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد. تمام کشورهای صادر کننده نفت از منطقه خلیج فارس، بخش قابل‌توجهی از تولید روزانه خود را از مسیر تنگه هرمز به دیگر نقاط جهان می‌فرستند.

در سال‌های اخیر به‌دلیل تنش‌های گسترده سیاسی و تسلط ایران بر بخش‌های وسیعی از تنگه هرمز، نیروهای نظامی حضور بیشتری در تنگه هرمز و اطراف آن داشته‌اند. در واقع هر تغییری در محدوده تنگه هرمز، بر اقتصاد جهان تاثیر می‌گذارد. 

بر اساس آمارها حدود ۸۸ درصد نفت عربستان، ۹۰ درصد نفت ایران، ۹۸ درصد نفت عراق، ۹۹ درصد نفت امارات متحده عربی و تمام نفت کویت و قطر از تنگه‌ی هرمز به کشورهای دیگر صادر می‌شود و روی‌هم رفته حدود ۹۰ درصد صادرات نفت خلیج فارس، توسط تانکرهای نفتی از این مسیر انجام می‌شود و این درحالی است که علاوه بر نفت، ۵۰ درصد معاملات تجاری کشورهای منطقه با جهان نیز از راه همین تنگه صورت می‌گیرد و بسته‌شدن این تنگه به معنای توقف تمام معاملات تجاری برخی کشورهای منطقه است.

بیشتر نفت و گاز صادراتی کشورهای ایران، عربستان، امارات، کویت، عراق بحرین، قطر از طریق این تنگه به بازارهای جهانی ارسال می‌شود که طبق آمارهای سال ۲۰۱۷، میزان این صادرات به حدود روزانه ۱۷.۵ میلیون بشکه می‌رسد که حدود ۴۰ درصد، نفت صادرشده توسط کشتی‌های نفتکش و ۳۰ درصد تمام صادرات نفت جهان را در بر می‌گیرد. به همین دلیل این گذرگاه یکی از راهبردی‌ترین مسیرهای بین‌المللی کشتیرانی جهان محسوب می‌شود.